|
Het was de vrijdag voor kerstmis dat mijn manager mij even apart nam. ‘Ga even zitten’, zei hij. Hij keek mij vreemd genoeg niet aan. ‘Ik heb niet zo’n leuke mededeling voor je’, vervolgde hij. Ik schrok want ik dacht meteen aan het ergste. Was hij ziek? Of was er iets met Gerben van de boekhouding? Hij was al geruime tijd ziek en we wisten allemaal dat het niet goed ging. Maar het ging niet over anderen, het ging over mezelf. Want in de zin daaropvolgend zei hij ‘we moeten je helaas ontslaan want de subsidiekraan voor volgend jaar is aanzienlijk dichtgedraaid’. Pardon? Dacht ik. Ontslaan? Ben je betoeterd? ‘Je maakt een grapje?’ zei ik. ‘Nee’, was het korte antwoord wat daar op volgde. Gevoelens van ongeloof, woede en teleurstelling maakte zich vervolgens van mij meester. Ik kon het niet geloven. Hier zat mijn manager Sjors, met wie ik zo goed kon opschieten, die mij kort en zakelijk vertelde dat ik mijn spullen kon gaan pakken? Drie dagen voor kerst? Ik was te geëmotioneerd om zakelijk te reageren en zei; ‘ben je gek geworden? Droef toeter dat je er bent! Je zou jezelf moeten ontslaan in plaats van mij! ‘Je hebt de hersens van een garnaal en het karakter van een kakkerlak dat je mij drie dagen voor kerst durft te ontslaan!’ Ik stond op, sloeg de deur achter mij dicht en vertrok zonder wat te zeggen richting huis. Half januari zaten we weer om tafel. Dit keer samen met mijn advocaat en de nieuwe mevrouw van P&O. Mijn advocaat had haar huiswerk goed gedaan. Voor mij lag een vaststellingsovereenkomst waarin duidelijk werd dat ik een aardig zakcentje meekreeg aan transitievergoeding. Ook was er geld voor outplacement in de vaststellingsovereenkomst opgenomen. ‘Outplacement?’ vroeg ik. Wat is dat eigenlijk? Weer drie weken later maakte ik kennis met een aardige mijnheer van Werkcontact, een outplacementbureau in Breda. Hij legde mij uit wat outplacement voor mij kon betekenen en twee weken later ging ik akkoord met het plan van aanpak dat speciaal voor mij was geschreven. Niet veel later ging ik van start met het outplacementtraject en leerde ik heel veel over mezelf en solliciteren anno nu. Ik was inmiddels twee maanden in traject toen ik op maandagochtend om acht uur al gebeld werd door mijn coach van Werkcontact. Of ik morgen al op sollicitatiegesprek kon bij het bedrijf waar we het eerder over gehad hadden. ‘Ja, natuurlijk’, zei ik. De volgende dag maakte ik mijn opwachting bij het accountantskantoor waar ik nu nog steeds werk ik en inmiddels tot het MT ben toegetreden. Extra leuk is dat mijn werkgever mijn oude werkgever heeft overgenomen. En gelukkig voor Sjors ben ik niet zo rancuneus ingesteld, al genoot ik stiekem wel even van de zweetdruppels op zijn voorhoofd toen hij kennis maakte met zijn nieuwe manager..
|
| https://www.outplacementverzekering.nl |
